برای همه ما در شرایط و روزهای مختلف زندگی پیش می آید که به هم بریزیم و ناراحت باشیم. همه ما ممکن است یک روزهایی کمتر توان مقابله با حال بد خود یا رفتارهای نادرست دیگران را داشته باشیم. در این روزها و شرایط مدیریت رفتار برایمان سخت می شود و حتی ممکن است دست به اقداماتی بزنیم که بعدها از آن پشیمان شویم. ممکن است به خاطر توانمندی کممان در مدیریت رفتار دل کسی را بشکنیم یا به روابطمان آسیب های جدی وارد کنیم.

در طول دوران همکاری با خانه سالمندان بارها شاهد این دست برخوردها از جانب خانواده ها با سالمند و یا با پرسنل مرکز بوده ام. متاسفانه بعضی از خانواده ها با ناراحتی و کوله باری از مشکلات وارد مرکز نگهداری می شوند و این ناراحتی را به اشکال مختلف به سالمند و یا کادر درمان تحمیل می کنند.

سالمندان به رغم باور برخی از این افراد کاملا متوجه این رفتارهای نادرست می شوند. و از آنجا که علت اصلی آن را نمی دانند و یا درگیر افسردگی و پایین بودن عت نفس هستند این قبیل دلیل این رفتارها را به خودشان نسبت می دهند. ممکن است تصور کنند ملاقات کننده حوصله دیدن آنها را ندارد و برای همین به سختی آمده است و حالا این قدر بی حوصله یا پرخاشگر رفتار می کند. ممکن است با خود فکر کنند که مزاحم ملاقات کننده شده اند و بابت این مطلب خود را سرزنش کنند و یا درگیر احساس گناه شوند. ممکن است بخواهند تلاش کنند تا حال ملاقات کننده خوب شود و این مساله خود بار بیشتری روی دوش آنها می گذارد. فرقی نمی کند سالمند چه برداشتی کند مهم این است که احتمالا تا مدتی بعد از رفتن ملاقات کننده درگیری ذهنی و حتی حال بد را تجربه خواهد کرد. این مساله گاهی آنقدر شدید می شود که شاید سالمند با خود فکر کند ای کاش این ملاقات صورت نگرفته بود. اینجاست که نبودن برنامه ملاقات به سلامت روان و جسم سالمند کمک بیشتری خواهد کرد. اما این حرف به آن معنا نیست که به ملاقات سالمندان نیاییم. بلکه تلاشی است برای آنکه بیاموزیم در ملاقات با سالمندان مشکلاتمان را پشت در بگذاریم و با خود پیش آنها نبریم. آنها به اندازه توان و ظرفیت خودشان نگرانی و دلخستگی های متفاوتی را تحمل می کنند. پس پیشنهاد می کنیم در جریان ملاقات با آنها ما بار بیشتری روی دوششان تحمیل نکنیم.

البته گفتن این حرف ساده است و وقتی پای عمل می افتد بیشتر ما دچار مشکلمی شویم. سخت است کوهی از ناراحتی و فشار روی دوشمان باشد و ما بتوانیم آن را پشت در بگذاریم و با رویی گشاده به ملاقات کسی برویم که می خواهد از دردهای جسمانی و روانشناختی اش برای ما بگوید. سخت است خودمان خسته باشیم و بخواهیم با آرامش با دیگری برخورد کنیم. طبیعی است که رهایی از خستگی و فشارهای دنیای بیرون، که همه ما از آنها آگاه هستیم کار ساده ای نباید. با این همه یکی از وظایف مهم ما در ملاقات با سالمندان و برخورد با انها و البته همه افرادی که با آنها در ارتباط هستیم مدیریت رفتارمان به قسمی است که به رابطه و سلامت طرف مقابلمان آسیبی وارد نشود. بدیهی است که همه ما هم چنین انتظاری از دیگران داریم و می خواهیم وقتی ناراحت هستند بار ناراحتی شان را روی ما خالی نکنند.

در مقاله بعدی تلاش خوهد شد به تکنیکهایی بپردازیم که به ما کمک می کند تا آرامش از دست رفته مان را بازیابیم و بتوانیم بهتر روابطمان را مدیریت کنیم.

منبع عکس: https://www.canstockphoto.com/out-of-control-words-warning-sign-26060263.html